Reyyan’ın Hayatı

 Geçenlerde dolmuştayım yol uzun ,trafik ağır ,kulağımda kulaklığım Ezhel dinliyorum.Gözüm birden dışarıda tartışan bir çifte ilişti ikisininde suratları alı al moru mor ne söylediklerini duymuyorum ama tartışıyorlar belli tam o sırada kırmızı ışık yandı banada çıktı taverna dudaklarını okumaya çalıştım neden kavga ettiklerini öğrenmek istedim yetenek bu ya öyle bir kabiliyetim olmadığından okuyamadım.İşte tamda o an aklıma ne geldi ? Birbirlerinin o an’ını ,o saatini ,o gününü cehenneme çeviren bu çift belki ayrı ayrı insanlarla beraber olsalar ne kadar mutlu gözükecekler ne kadar huzurlu olacaklardı. Birbirine cehennem olan bu insanlar bir başka insana cennet olabilirlerdi.O an onların başka iki kişiyle hayal ettim gülücükler saçarak ,el ele ,öpüşe koklaşa yollarına devam ettiler zihnimde.Şimdi sende abarttın he Petunya bir kere kavga ettiler diye hemencecik ayırdın insanları dediğinizi duyar gibiyim.Ama bence öyle olmalı çünkü ne kadar misafir olacağımızı bilmediğimiz bu dünyada...

  Az önce bir telefon konuşmasına şahit oldum dolmuştaydım ve bir kadın telefonda konuştuğu kişiye doktora gittiğini anlatıyordu birden kulak kesildim ve şöyle dedi   -Doktor bu sıralar canınızı sıkacak sizi üzecek bir durum yaşadınız mı? Diye sordu bende güldüm Doktor bey her gün kadın cinayetleri işlenen ,ekonomik olarak herkesin zorlandığını gördüğüm bir dünyada beni sıkacak ne olabilir ki dedim.. -Doktorda haklısınız dedi…dedi Sonra arkadaşına anlatmaya devam etti Herşey stresten…

  Ne hayal ediyorum biliyormusun ? Sen ve ben kırlarda bahçelerde koşuşturup oynuyoruz.Senden korkmuyorum hemde öyle iyi huylu öyle güzel kalplisin ki .Baba diye seslenince sana ruhum en güvenli kıyıya demir atıyor. Soğuk bir kış gününde üstüme bir battaniye örtülüyor. Ve evim Baba evim geliyor aklıma sana her baktığımda.Benim ilk aşkım ilk arkadaşım ,dünyam babam .Benim için neler çektin neler yaşadın.Sen sadece evlatların mutlu olsun diye hep mutluymuş gibi yaptın .Babam benim canım babam ,umudum babam ,neşem babam .Nasıl öderim hakkını bana yaptıklarını …. Asla unutmam baba ,bana ,anneme ,kardeşime ,ailene yaptıklarını asla unutamam nasıl unuturum ki her akşam senin eve geliş saatinde korkudan uykularımdan uyanıp anneme zarar veriyor musun diye kapıları dinlediğimi nasıl unutabilirim bizi aldattığın kadınları ,nasıl aklımdan çıkabilir ki daha yerde emekleyen kardeşime sinirlenip yukarı kaldırıp yere fırlattığını…Baba deyince aklıma ne gelir biliyor musun sen yanımda olduğun için...

Reyyan’da kendine dair neler bulabilirsin bilmiyorum.Umarım hiç bir şey bulamayacağın kadar güzel bir çocukluk geçirmişsindir. Çünkü Reyyan ,sosyal çevresi tarafından içe kapanık olarak adlandırılan ,pasif ,dışlanılan ,pasaklı ,şişman bir kız çocuğuydu.Bu betimleme Reyyan’ın kendi betimlemesi değildi adlandırdığı bu sıfatlar çevresinden duyduğu ,kapı dinlerken öğrendiği, öğretmeninin annesine söylediği, babasından ,akrabalarından duyduğu kendisine yakıştırılan sıfatlardı.Reyyan elbetteki bu tamlamalar arasında kaybolmuş çocukluğunu arayıp bulup çıkartmak illaki istedi ama kader onun önüne bunların çok ötesinde bir şeyler bulup çıkartmakta çok hızlı davranmıştı.Evet.Reyyan bir mücadelenin ortasına doğmuştu.Reyyan’ın imtihanı olacak kadersel örgü anne ve babasının mutsuz evliliğiydi. Mutsuz evlilik derken öyle çorabını neden kirliye atmadın ,bayramda önce kimin annesine gidelim ,çocuğu boş yere ağlattın gibi mutsuzluklardan bahsetmiyorum.Reyyan ruh sağlığı pekte yerinde olmayan bir babay...